Betrokkenheid bij strafrecht

Mensen met psychische problemen zijn oververtegenwoordigd in gevangenissen en gevangenissen in de Verenigde Staten. Volgens het Bureau of Justice Statistics van het Amerikaanse ministerie van Justitie gaf 37% van de staats- en federale gevangenen en 44% van de gevangenen aan een psychische stoornis te hebben.[1] Eenmaal opgesloten, blijven mensen met psychische aandoeningen meestal langer in de gevangenis en wanneer ze worden vrijgelaten, lopen ze een groter risico om terug te keren naar de gevangenis dan mensen zonder psychische aandoeningen.

Enkele van de meest voorkomende redenen voor het hoge percentage gevangenen van personen met psychische aandoeningen zijn onder meer arrestaties wegens gedragingen of acties die verband houden met onbehandelde psychische aandoeningen, gebrek aan begrip van psychische aandoeningen door wetshandhavers en gerechtsfunctionarissen, gebrek aan omleidingsprogramma’s voor de gevangenis, tekort aan veilige en betaalbare huisvesting en beperkte beschikbaarheid van ambulante diensten voor geestelijke gezondheidszorg. Helaas worden mensen die met een psychische aandoening leven eenmaal gearresteerd en opgesloten, geconfronteerd met uitdagingen die moeilijk te overwinnen zijn.

Zelfs een korte opsluiting kan leiden tot verlies van werkgelegenheid en toekomstige kansen op werk, een slechtere lichamelijke en gedragsmatige gezondheid als gevolg van onderbrekingen in de gezondheidszorg en behandeling, verlies van huisvesting en toekomstige huisvestingsmogelijkheden, en verstoringen van het gezinsleven en sociale banden. Bovendien is de stress van betrokkenheid bij het strafrechtsysteem traumatiserend en kan het de symptomen van de psychische aandoeningen die mensen ervaren, verergeren.

Texas werkt eraan om mensen met psychische aandoeningen te helpen voorkomen dat ze betrokken raken bij het strafrechtsysteem. Met behulp van het Sequential Intercept Model ontwerpen staats- en lokale instanties programma’s om lokale gemeenschappen te ondersteunen bij het vergroten van de beschikbaarheid van ambulante geestelijke gezondheidszorg, gevangenisomleidingsprogramma’s, veilige en betaalbare huisvesting, rechtbanken voor geestelijke gezondheidszorg en ambulante bekwaamheidsherstel.