اختلال دو قطبی یک وضعیت بهداشت روان است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دچار تغییرات خلقی می شوند ، از احساس غیر معمول بودن خوشبختی یا بالا بودن (شیدایی) یا احساس فوق العاده پایین و افسردگی. این تغییرات خلقی بدون توجه به آنچه در زندگی یک فرد اتفاق می افتد رخ می دهد. تغییرات خلقی حتی می تواند مختلط باشد به طوری که فرد در همان زمان احساس شیدایی و افسردگی کند. تغییرات خلقی می تواند روزها تا ماهها و حتی سالها طول بکشد و می تواند بر تفکر ، عملکرد و فعالیتهای روزمره افراد تأثیر بگذارد. مطالعه بار جهانی بیماری ها در سال 2013 نشان داد که دو قطبی I و II در حدود 1.2 of از جمعیت رخ می دهد. 1 به
علت دقیق اختلال دو قطبی ناشناخته است ، اما ژنتیک ، محیط ، ساختار مغز و شیمی ممکن است در این امر نقش داشته باشد. نتایج حاصل از مطالعات تحقیقاتی نشان داده است که افرادی که دارای بستگان درجه یک مبتلا به این بیماری هستند ، مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر ، احتمال ابتلا به این اختلال بیشتر است. اگرچه افراد مبتلا به والدین یا خواهر و برادر مبتلا به اختلال دو قطبی بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند ، اما بیشتر افرادی که سابقه خانوادگی اختلال دو قطبی دارند ، به این بیماری مبتلا نخواهند شد. عوامل محیطی مانند استرس و ضربه نیز احتمالاً در ایجاد اختلال دو قطبی نقش دارند.
علائم و نشانه های رایج اختلال دو قطبی
شیدایی
- تکانشگری
- پرحرفی
- انرژی بالا
- بی خوابی یا دوره هایی با انرژی زیاد غیرمعمول
- رضایت
- تحریک
- پیری یا عصبانیت
- بی پروایی
Depression
- حال و هوای مداوم غمگین ، مضطرب یا “خالی”
- از دست دادن انرژی
- عدم تمرکز
- احساس گناه ، بی ارزشی یا درماندگی
- احساس تحریک یا تحریک پذیری
- افزایش احساس گناه
- تغییر در اشتها یا خواب – افزایش یا کاهش
- عدم علاقه به فعالیتهای لذت بخش قبلی
- احساس ناامیدی
- احساسات و افکار خواستن برای مردن
- آسیب به خود یا رفتار خودکشی
مشابه سایر شرایط بهداشت روانی مانند افسردگی و اضطراب هیچ آزمایش خون یا تصویربرداری خاصی وجود ندارد که بتواند به فرد بگوید آیا مبتلا به اختلال دوقطبی است یا خیر. ملاقات با متخصص و بحث در مورد علائم اولین قدم برای تشخیص است. این وضعیت می تواند برای کسانی که با آن زندگی می کنند و همچنین برای عزیزانشان گیج کننده و دردناک باشد. خوشبختانه درمان ها و گزینه های دیگری برای کمک به افراد در مدیریت این بیماری وجود دارد.
مهمترین عنصر برای یک فرد برای پیشبرد شرایط ، امید است. امید این احساس است که آینده ای دست یافتنی وجود دارد و دستیابی به این آینده امکان پذیر است. برخی روزها ، فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است بتواند به تنهایی احساس امیدواری کند. برخی دیگر ، آنها ممکن است به حمایت یا کمک یکی از عزیزان یا کسی که به آنها اهمیت می دهد نیاز داشته باشند تا به آنها یادآوری کند که این امیدواری امکان پذیر است.
در حالی که هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد ، بسیاری از افرادی که با اختلال دوقطبی زندگی می کنند می توانند زندگی کامل ، معنی دار و موفقی را دنبال کنند. زندگی موفقیت آمیز با این اختلال مستلزم مهارت های متعددی است ، مانند کار بر روی ارتباط با دیگران ، به روز بودن در زمینه آموزش در مورد وضعیت و درمان و ایجاد یک روال سالم.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اختلال دو قطبی ، به اینجا مراجعه کنید:
اگر در دسترسی به مراقبت با مشکل روبرو هستید یا در برنامه سلامت خود مشکلی دارید ، دپارتمان بیمه تگزاس و دفتر تسهیلات بهداشتی و خدمات انسانی تگزاس ، نماینده مردم در تگزاس شاید بتواند کمک کند آنها همچنین می توانند به شما در یادگیری بیشتر حقوق خود کمک کنند.
منابع
- Ferrari AJ ، Stockings E ، Khoo JP و همکاران شیوع و بار اختلال دوقطبی: یافته های مطالعه بار جهانی بیماری 2013. اختلال دوقطبی 2016 ؛ 18: 440-50.
https://onlinelibrary.wiley.com/servlet/linkout?suffix=null&dbid=8&doi=10.1111%2Fbdi.12609&key=27566286
درباره اختلال دوقطبی بیشتر بدانید و سایر شرایط بهداشتی رفتاری در مرکز آموزش الکترونیکی ما. دوره های آموزشی سریع و آموزنده به گونه ای طراحی شده اند که شما را به دانش ، منابع و امید به آینده مجهز کنند – برای خودتان یا شخص دیگری که به او اهمیت می دهید.